مسمومیت غذایی: از علائم تا راه‌های درمان

علائم مسمومیت غذایی

علائم بسته به عامل بیماری‌زا متفاوت هستند. با توجه به علت بیماری، علائم ممکن است طی چند ساعت یا چند هفته شروع شوند.

علائم شایع عبارتند از:

• ناراحتی معده
• استفراغ کردن
• اسهال
• اسهال همراه با مدفوع خونی
• درد و گرفتگی معده
• تب
• سردرد

مسمومیت غذایی کمتر بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد و می‌تواند باعث بیماری شدید شود. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تاری یا دوبینی
• سردرد
• از دست دادن حرکت در اندام‌ها
• مشکلات بلع
• سوزن سوزن شدن یا بی‌حسی پوست
• ضعف
• تغییرات در تن صدا

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

نوزادان و کودکان

در نوزادان و کودکان استفراغ و اسهال می‌تواند به سرعت باعث کاهش سطح مایعات بدن شود که به آن کم آبی نیز می‌گویند. این امر می‌تواند باعث بیماری جدی در نوزادان شود.

اگر علائم کودک شما شامل استفراغ و اسهال و هر یک از موارد زیر است، با پزشک تماس بگیرید:

• تغییرات غیرمعمول در رفتار یا تفکر
• تشنگی بیش از حد
• ادرار کم یا بدون ادرار
• ضعف
• سرگیجه
• اسهال که بیش از یک روز ادامه داشته باشد
• استفراغ
• وجود خون در مدفوع
• مدفوع سیاه یا قیری
• درد شدید در معده یا راست روده
• هرگونه تب در کودکان زیر 2 سال
• تب 102 درجه فارنهایت (38.9 درجه سانتیگراد) یا بالاتر در کودکان بزرگتر
• سابقه سایر مشکلات پزشکی

بزرگسالان

بزرگسالان باید به پزشک مراجعه کنند یا در صورت بروز موارد زیر مراقبت‌های اورژانسی دریافت کنند:

• نشانه‌های عصبی مانند تاری دید، ضعف عضلانی و احساس سوزن‌سوزن شدن در پوست
• تغییر در تفکر یا رفتار
• تب 103 درجه فارنهایت (39.4 درجه سانتیگراد)
• استفراغ
• اسهالی که بیش از سه روز طول بکشد
• علائم کم‌آبی بدن، از جمله تشنگی شدید، خشکی دهان، کاهش یا عدم ادرار، ضعف شدید، سرگیجه یا احساس سبکی سر

علل مسمومیت غذایی

بسیاری از میکروب‌ها یا چیزهای مضر به نام آلاینده‌ها می‌توانند باعث بیماری‌های ناشی از غذا شوند. غذا یا نوشیدنی که حامل یک آلاینده است، "آلوده" نامیده می‌شود. غذا می‌تواند به یکی از موارد زیر آلوده شود:

• باکتری‌ها
• ویروس‌ها
• انگل‌هایی که می‌توانند در روده‌ها زندگی کنند
• سموم
• باکتری‌هایی حامل یا تولید کننده سموم
• کپک‌هایی که سم می‌سازند

اصطلاحات مربوط به بیماری مسمومیت غذایی

اصطلاح "مسمومیت غذایی" معمولاً برای توصیف تمام بیماری‌های ناشی از غذا استفاده می‌شود. یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی ممکن است از این عبارات بطور دقیق‌تر استفاده کند:

• «بیماری‌های منتقله از غذا» به کلیه بیماری‌های ناشی از هر گونه غذا یا نوشیدنی آلوده گفته می‌شود.
• "مسمومیت غذایی" به معنای بیماری به طور خاص ناشی از سم موجود در غذا است. مسمومیت غذایی نوعی بیماری است که از طریق غذا منتقل می‌شود.

چگونه غذا آلوده می‌شود؟

غذا می‌تواند در هر نقطه‌ای از تولید در مزرعه یا موقع ماهیگیری تا سفره آلوده شود. مشکل می‌تواند در طول رشد محصول، برداشت یا صید، پردازش، ذخیره سازی، حمل و نقل یا آماده سازی شروع شود. غذا می‌تواند در هر مکانی که از آن استفاده می‌شود، از جمله خانه، نیز به دلایل زیر آلوده شود:

• شستن ضعیف دست‌ها. مدفوعی که پس از استفاده از توالت روی دست‌ها باقی می‌ماند می‌تواند باعث آلودگی غذا شود. سایر آلاینده‌ها می‌توانند از دست‌ها در هنگام تهیه غذا یا سرو غذا منتقل شوند.
• ضدعفونی نکردن محل‌های پخت و پز یا سرو غذا. چاقوهای شسته نشده، تخته‌های برش یا سایر ابزار آشپزخانه می‌توانند آلودگی‌ها را پخش کنند.
• ذخیره سازی نامناسب. مواد غذایی که برای مدت طولانی در دمای اتاق رها می‌شوند ممکن است آلوده شوند. غذایی که برای مدت طولانی در یخچال نگهداری می‌شود ممکن است فاسد شود. همچنین، مواد غذایی که در یخچال یا فریزر نگهداری می‌شوند اما بیش از حد گرم شده‌اند، ممکن است فاسد شوند.

علل رایج

جدول زیر علل شایع بیماری‌های ناشی از غذا، زمان قرار گرفتن در معرض تا شروع علائم و منابع شایع آلودگی را نشان می‌دهد.

منابع دیگر

باکتری‌های عامل بیماری‌های غذایی می‌توانند در استخرها، دریاچه‌ها، برکه‌ها، رودخانه‌ها و آب دریا نیز حضور داشته باشند. همچنین برخی از باکتری‌ها مانند E. coli ممکن است با قرار گرفتن در معرض حیوانات ناقل این بیماری نیز پخش شوند.

عوامل خطر

هر کسی ممکن است دچار مسمومیت غذایی شود. برخی افراد بیشتر در معرض ابتلا به بیماری یا بروز عوارض جدی‌تر قرار دارند. این افراد عبارتند از:

• نوزادان و کودکان
• افراد باردار
• بزرگسالان مسن
• افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف به دلیل بیماری یا درمان‌های دیگر

عوارض

در بیشتر بزرگسالان سالم، عوارض شایع نیست. عوارض می‌توانند شامل موارد زیر باشند.

کم آبی بدن

شایع‌ترین عارضه کم آبی بدن است. این عارضه از دست دادن شدید آب و املاح و مواد معدنی است. هم استفراغ و هم اسهال می‌توانند باعث کم آبی بدن شوند.

بیشتر بزرگسالان سالم می‌توانند برای جلوگیری از کم آبی مایعات کافی بنوشند. کودکان، سالمندان و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند یا سایر بیماری‌ها ممکن است نتوانند مایعات از دست رفته را جایگزین کنند. احتمال کم آبی در آنها بیشتر است.

افرادی که بدن آنها دچار کم آبی می‌شوند ممکن است نیاز داشته باشند که مایعات مستقیماً در بیمارستان وارد جریان خون آنها شوند. کم آبی شدید در صورت عدم درمان می‌تواند باعث آسیب اندام، سایر بیماری‌های شدید و مرگ شود.

عوارض بیماری سیستمیک

برخی از آلاینده‌ها می‌توانند بیماری گسترده‌تری را در بدن ایجاد کنند که به آن بیماری سیستمیک یا عفونت گفته می‌شود. این در افرادی که سن بالاتری دارند، سیستم ایمنی ضعیفی دارند یا سایر شرایط و مشکلات پزشکی، شایع‌تر است. عفونت‌های سیستمیک ناشی از باکتری‌های غذایی ممکن است باعث ایجاد موارد زیر شود:

• لخته شدن خون در کلیه‌ها. E. coli می‌تواند منجر به لخته شدن خون شود که سیستم فیلتر کلیه‌ها را مسدود می‌کند. این بیماری که سندرم اورمیک همولیتیک نام دارد، باعث نارسایی ناگهانی کلیه‌ها در تصفیه مواد زائد از خون می‌شود. در موارد کمتر، سایر باکتری‌ها یا ویروس‌ها ممکن است باعث این وضعیت شوند.
• باکتری در جریان خون. باکتری‌های موجود در خون می‌توانند باعث بیماری در خود خون شوند یا بیماری را به سایر قسمت‌های بدن گسترش دهند.
• مننژیت. مننژیت، التهاب است که می‌تواند به غشاء و مایع اطراف مغز و نخاع آسیب برساند.
• سپسیس. سپسیس واکنش بیش از حد سیستم ایمنی به بیماری سیستمیک است که به بافت‌های خود بدن آسیب می‌رساند.

عوارض بارداری

بیماری ناشی از باکتری لیستریا در دوران بارداری می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

• سقط جنین یا مرده زایی
• سپسیس در نوزاد تازه متولد شده
• مننژیت در نوزادان

عوارض نادر

عوارض نادر پس از مسمومیت غذایی شامل شرایطی مانند موارد زیر است:

• آرتریت. آرتریت یا آرتروز تورم، حساسیت یا درد در مفاصل است.
• سندرم روده تحریک‌پذیر. سندرم روده تحریک‌پذیر یک بیماری مادام‌العمر روده است که باعث درد، گرفتگی عضلات و حرکات نامنظم روده می‌شود.
• سندرم گیلن باره. سندرم گیلن باره، که یک حمله سیستم ایمنی به اعصاب است و می‌تواند گزگز، بی‌حسی و از دست دادن کنترل عضلانی را به همراه داشته باشد.
• مشکلات تنفسی. به ندرت، بوتولیسم می‌تواند به اعصابی که ماهیچه‌های درگیر در تنفس را کنترل می‌کنند، آسیب برساند.

پیشگیری

برای پیشگیری از مسمومیت غذایی در خانه موارد زیر را در نظر بگیرید:

• شستن دست‌ها. دست‌های خود را با آب و صابون حداقل ۲۰ ثانیه بشویید. این کار را بعد از استفاده از توالت، قبل از غذا خوردن و قبل و بعد از دست زدن به غذا انجام دهید.
• خودداری از مصرف آب آلوده. مخصوصا آب لوله های درون چمن ها از چاه و  غیر آشامیدنی میباشد. حتی در صورت نداشتن تابلوی این آب آشامیدنی نیست از نوشیدن آن خودداری کنید.
• خودداری از مصرف لبنیات غیر پاستوریزه. در مصرف پنیر محلی احتیاط کنید و شیر محلی را قبل از مصرف حتما بجوشانید. چنانچه در حین جوشاندن شیر، چربی های سیاه روی سطح شیر ایجاد شد، این چربی ها را حتما دور بریزید.
• خودداری از دادن عسل و کنسروهای تخمیر شده به نوزاد. آگاه باشید که عسل و کنسروهایی که برای بزرگسالان بیماری زا نیست، میتواند نوزادان را دچار بیماری های گوارشی کند.
• خودداری از قراردادن غذای پر از خامه بیرون یخچال در طولانی مدت.
• میوه‌ها و سبزیجات را بشویید. قبل از خوردن، پوست کندن یا آماده کردن میوه‌ها و سبزیجات، آن‌ها را زیر آب جاری بشویید.
• خرید سبزیجاتی که در آب فاضلاب رشد نکرده اند.
• ظروف آشپزخانه را به خوبی بشویید. تخته‌های برش، چاقوها و سایر ظروف را پس از تماس با گوشت خام یا میوه‌ها و سبزیجات شسته نشده با آب و صابون بشویید.
• گوشت یا ماهی را خام یا نیم‌پز نخورید. همچنین از خوردن مرغ یا صدف خام یا نیم پز بپرهیزید.از دماسنج گوشت استفاده کنید تا مطمئن شوید که گوشت به طور کامل پخته شده است. گوشت و ماهی کامل را تا حداقل 145 درجه فارنهایت (63 درجه سانتیگراد) بپزید و حداقل سه دقیقه استراحت دهید. گوشت چرخ کرده را تا حداقل 160 درجه فارنهایت (71 درجه سانتیگراد) بپزید. مرغ کامل و آسیاب شده را تا حداقل 165 درجه فارنهایت (74 درجه سانتیگراد) بپزید.
• باقی مانده‌ها را در یخچال بگذارید یا فریز کنید. باقیمانده غذا نباید طولانی مدت در دمای اتاق باشد. مخصوصا برنج یا گوشت یا خورشت ها را بلافاصله بعد از غذا در ظروف سرپوشیده در یخچال قرار دهید. باقیمانده غذا را می‌توان به مدت 3 تا 4 روز در یخچال نگهداری کرد. اگر فکر می‌کنید ظرف چهار روز آنها را نمی‌خورید، فوراً آنها را فریز کنید.
• وقتی شک دارید آن را بیرون بیندازید. اگر مطمئن نیستید که یک غذا درست تهیه و سرو شده یا ایمن نگهداری شده است، آن را دور بریزید. حتی اگر ظاهر و بوی خوبی داشته باشد، ممکن است خوردن آن خطر داشته باشد.
• غذای کپک زده را دور بریزید. غذاهای پخته شده کپک زده را دور بریزید. میوه‌ها و سبزیجات نرم کپک زده مانند گوجه فرنگی، انواع توت‌ها یا هلو را دور بریزید. و هرگونه آجیل یا محصولات آجیلی دارای کپک را نیز دور بریزید. می‌توانید کپک را از روی غذاهای سفت و کم‌ رطوبت مانند هویج، فلفل دلمه‌ای و پنیرهای سخت جدا کنید. حداقل 1 اینچ (2.5 سانتی متر) از اطراف قسمت کپک زده غذا را برش دهید.
• دوری از آلوده شده به انواع مدفوع. ممکن است غذا و آب، آلوده به مدفوع حامل انگل باشد.
• رعایت بهداشت توسط پزنده غذا.ممکن است غذای خام توسط یک فرد مبتلا به هپاتیت A تهیه شده باشد و غذا آلوده شود. بنابراین حتما از غذاهای کاملا پخته استفاده کنید.
• یخچال خود را تمیز کنید. هر چند ماه یکبار داخل یخچال را تمیز کنید. محلول پاک کننده‌ای از 2 قاشق غذاخوری جوش شیرین در دو لیوان آب داغ تهیه کنید. و به وسیله آن، کپک های درون درب یخچال یا درزگیر درب را تمیز کنید.

ایمنی برای افراد در معرض خطر

مسمومیت غذایی برای زنان باردار، کودکان خردسال، سالمندان و افرادی با سیستم ایمنی ضعیف به‌ویژه خطرناک است. این بیماری ممکن است تهدید کننده زندگی باشد. این افراد باید از مصرف برخی از غذاها خودداری کنند:

• گوشت خام یا نیم‌پز مرغ، ماهی و صدف
• تخم‌مرغ خام یا نیم‌پز یا غذاهایی که ممکن است حاوی آنها باشند، مانند خمیر کلوچه و بستنی خانگی
• جوانه‌های خام مانند جوانه یونجه، لوبیا، شبدر و تربچه
• آبمیوه‌های غیرپاستوریزه
• شیر و فرآورده‌های شیر غیرپاستوریزه
• پنیرهای نرم مانند فتا، بری و کاممبر. پنیر رگ آبی؛ و پنیر غیرپاستوریزه
• هات داگ نپخته

تشخیص

تشخیص بر اساس معاینه فیزیکی و بررسی مواردی است که ممکن است باعث استفراغ، اسهال یا سایر علائم شود. سؤالات پزشک به طور معمول شامل موارد زیر می‌شود:

• غذا یا نوشیدنی‌هایی که اخیراً خورده‌اید
• علائم در افرادی که با شما غذا خورده‌اند
• تغییرات اخیر در داروهایی که مصرف می‌کنید
• سفر اخیر

پزشک شما را معاینه می‌کند تا سایر علل بیماری را رد کند و علائم کم آبی بدن را بررسی کند.

پزشک ممکن است انجام آزمایش‌هایی از جمله موارد زیر را درخواست کند:

• آزمایش‌های نمونه مدفوع برای مشخص کردن باکتری‌ها، ویروس‌ها، انگل‌ها یا سموم.
• آزمایش خون برای مشخص کردن علت بیماری، رد سایر شرایط یا شناسایی عوارض.

هنگامی که یک فرد یا خانواده‌ای دچار مسمومیت غذایی می‌شود، تشخیص اینکه چه غذایی آلوده بوده، دشوار است. زمان از خوردن غذای آلوده تا شروع بیماری می‌تواند ساعت‌ها یا روزها باشد. در طول این مدت، ممکن است یک یا چند وعده غذایی بیشتر مصرف کرده باشید. این امر باعث می‌شود که نتوان گفت چه غذایی شما را بیمار کرده است. در یک شیوع گسترده، مقامات بهداشت عمومی ممکن است بتوانند غذای مشترکی را که همه افراد مصرف کرده‌اند، بیابند.

درمان

درمان مسمومیت غذایی به شدت علائم و علت بیماری بستگی دارد. در بیشتر موارد، درمان دارویی ضروری نیست. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• جایگزینی مایعات. مایعات و الکترولیت‌ها، تعادل مایعات را در بدن شما حفظ می‌کنند. الکترولیت‌ها شامل مواد معدنی مانند سدیم، پتاسیم و کلسیم هستند. پس از استفراغ یا اسهال، جایگزینی مایعات برای جلوگیری از کم آبی بدن بسیار مهم است. کم آبی شدید ممکن است نیاز به رفتن به بیمارستان داشته باشد. پس با دیدن نشانه های آن مانند خشکی دهان، افزایش تشنگی، نداشتن اشک هنگام گریه کردن، چشم‌های فرو رفته، کاهش در ادرار کردن، نداشتن تعادل الکترولیت‌ها و شوک و… باید سریعا کم آبی بدن را جبران کنیم گاها ممکن است به مایعات و الکترولیت‌هایی نیاز داشته باشید که مستقیماً وارد جریان خون شوند مانند سرم ها.

 اما قبل از آن، با استفاده از محلول خوراکی  ORS در بهبود خود موثر باشید.بدین صورت که دوز مصرفی محلول ORS برای بزرگسالان معادل ۵۰ تا ۱۰۰ میلی‌لیتر محلول به ازای وزن بدن در فاصله ۴ تا ۶ ساعت است. دوز مصرفی برای کودکان هم ۵۰ تا ۱۰۰ میلی‌لیتر به ازای هر یک کیلو وزن بدن طی ۴ ساعت اول است.

باید بدانید که بسیاری از ورزشکاران برای جبران آب و الکترولیت از دست رفته بدن، قبل یا حین یا بعد از تمرین از محلول ORS مخصوصا وانلایت استفاده میکنند. همچنین در درمان گرمازدگی و جبران آب بدن در سوختگی ها بسیار موثر است.

• آنتی بیوتیک‌ها. اگر بیماری ناشی از باکتری باشد، ممکن است آنتی بیوتیک برای شما تجویز شود. آنتی بیوتیک‌ها به طور کلی برای افرادی با بیماری شدید یا با خطر بالاتر عوارض تجویز می‌شوند.
• ضد انگل. داروهایی که انگل‌ها را هدف قرار می‌دهند، به نام ضد انگل، معمولاً برای عفونت‌های انگلی تجویز می‌شوند.
• پروبیوتیک‌ها. پزشک شما ممکن است پروبیوتیک‌ها را توصیه کند. اینها درمان‌هایی هستند که جایگزین باکتری‌های سالم در دستگاه گوارش می‌شوند.آگاه باشید که مصرف پروبیوتیک ها با آنتی بیوتیک ها باید حداقل 2 ساعت فاصله داشته باشد و از آنجایی که پروبیوتیک ها در تقویت سیستم ایمنی بسیار موثر هستند، در افراد با بیماری های مرتبط با سیستم ایمنی باید حتما زیر نظر پزشک مصرف شوند. مانند:

درمان 7 دارویی برای زمانی که دچار مسمویت غذایی شدیم و به پزشک دسترسی نداریم:

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی

برای اکثر افراد، علائم بدون درمان در عرض 48 ساعت بهبود می‌یابند. برای کمک به راحتی بیشتر خود و جلوگیری از کم آبی بدن در دوران نقاهت، موارد زیر را امتحان کنید:

• بگذارید معده شما آرام شود. بعد از اینکه معده‌تان آرام شد و دوباره گرسنه شدید، غذا بخورید.
• مایعات را جایگزین کنید. مایعات را با آب، نوشیدنی‌های ورزشی، یا آبمیوه‌ها جایگزین کنید. کودکان یا افرادی که در معرض خطر بیماری جدی هستند باید مایعات آبرسانی مجدد مصرف کنند. قبل از دادن مایعات آبرسانی مجدد به نوزادان با پزشک خود صحبت کنید.
• به راحتی به غذا خوردن برگردید. مصرف غذاهای ملایم، کم‌چرب و قابل‌هضم مانند نان تست، ژلاتین، موز و برنج را به‌تدریج شروع کنید. اگر دوباره احساس ناراحتی کردید از خوردن دست بکشید.
• تا زمانی که حالتان بهتر نشده است، از مصرف برخی غذاها و مواد پرهیز کنید. اینها شامل محصولات لبنی، کافئین، الکل، نیکوتین و غذاهای چرب یا پرچاشنی می‌شود.
• استراحت کنید. برای بهبودی از بیماری و کم آبی استراحت کنید.
• بعد از استفراغ مسواک نزنید چون موجب پوسیدگی دندان میشود.

نتیجه‌گیری

مسمومیت غذایی یک مشکل شایع و قابل پیشگیری است که به‌طور عمده به دلیل مصرف مواد غذایی و نوشیدنی‌های آلوده ایجاد می‌شود. علائم آن، شامل ناراحتی معده، استفراغ، اسهال و در موارد شدیدتر تأثیرات عصبی، می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و نیازمند مراقبت‌های پزشکی در موارد جدی است. آلودگی مواد غذایی می‌تواند در هر مرحله از تولید، انتقال و نگهداری رخ دهد، اما با رعایت بهداشت فردی، ضدعفونی کردن وسایل آشپزخانه و نگهداری صحیح مواد غذایی، خطر ابتلا به مسمومیت غذایی کاهش می‌یابد.

افراد با سیستم ایمنی ضعیف، نوزادان، کودکان، سالمندان و زنان باردار بیشترین آسیب‌پذیری را در مقابل عوارض جدی مسمومیت غذایی دارند و باید توجه ویژه‌ای به پیشگیری از این نوع مسمومیت در آنها صورت گیرد. با آگاهی و رعایت اصول بهداشتی و مصرف مواد غذایی به‌طور ایمن، می‌توان از بروز مسمومیت غذایی جلوگیری و از عوارض ناشی از آن پیشگیری کرد.

پرسش و پاسخ

1. آیا مسمومیت غذایی می‌تواند عوارض طولانی‌مدت داشته باشد؟

بله، مسمومیت غذایی می‌تواند در برخی موارد عوارض طولانی‌مدت به همراه داشته باشد. برخی از باکتری‌ها و ویروس‌ها می‌توانند باعث آسیب‌های جدی به دستگاه گوارش شوند. به عنوان مثال، عفونت‌های ناشی از باکتری‌هایی مانند E. coli یا Salmonella ممکن است باعث عوارضی مانند سندرم راش و بیماری‌های کلیوی شوند. همچنین، برخی از افرادی که دچار مسمومیت غذایی می‌شوند، ممکن است برای مدتی به نشانه‌های مزمن مانند سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) یا حساسیت‌های غذایی دچار شوند. در نتیجه، افراد مبتلا به مسمومیت غذایی باید به دقت علائم خود را زیر نظر داشته و در صورت بروز مشکلات ادامه‌دار، به پزشک مراجعه کنند.

2. چگونه می‌توان از مسمومیت غذایی پیشگیری کرد؟

پیشگیری از مسمومیت غذایی شامل رعایت اصول بهداشت فردی و غذایی است. ابتدا، شست‌وشوی دست‌ها با آب و صابون قبل و بعد از تهیه و مصرف غذا بسیار حائز اهمیت است. دوم، در هنگام خرید مواد غذایی، به تاریخ انقضا و شرایط نگهداری آنها توجه کنید. همچنین، مواد غذایی باید به طور صحیح پخته و نگهداری شوند؛ به عنوان مثال، گوشت و مرغ باید با دمای مناسب پخته شوند و غذاهای فاسد شدنی در یخچال نگهداری شوند. علاوه بر این، از تماس مواد غذایی خام با مواد غذایی پخته شده جلوگیری کنید و سطوح و ظروف را به طور مرتب ضدعفونی کنید. با رعایت این نکات، می‌توانید خطر ابتلا به مسمومیت غذایی را به طور قابل توجهی کاهش دهید.

3. آیا مسمومیت غذایی می‌تواند ناشی از غذاهای خانگی باشد؟

بله، مسمومیت غذایی می‌تواند ناشی از غذاهای خانگی نیز باشد. در واقع، بسیاری از موارد مسمومیت غذایی به دلیل عدم رعایت اصول بهداشتی در آشپزی و نگهداری مواد غذایی در خانه رخ می‌دهد. به عنوان مثال، استفاده از مواد غذایی فاسد یا تاریخ گذشته، نپختن کامل غذا، و عدم شست‌وشوی مناسب میوه‌ها و سبزیجات می‌تواند خطر ابتلا به مسمومیت غذایی را افزایش دهد. بنابراین، مهم است که در تهیه غذا در منزل، به اصول بهداشت و ایمنی غذایی توجه ویژه‌ای داشته باشید تا از خطرات احتمالی جلوگیری شود.

4. چه گروه‌هایی بیشتر در معرض خطر مسمومیت غذایی قرار دارند؟

برخی گروه‌ها بیشتر از دیگران در معرض خطر مسمومیت غذایی قرار دارند. این گروه‌ها شامل کودکان، سالمندان، زنان باردار و افراد با سیستم ایمنی ضعیف هستند. کودکان به دلیل سیستم ایمنی هنوز در حال رشد و حساسیت بیشتر به عفونت‌ها، بیشتر مستعد مسمومیت غذایی هستند. سالمندان نیز به دلیل ضعف سیستم ایمنی و بیماری‌های زمینه‌ای ممکن است عوارض شدیدتری را تجربه کنند. زنان باردار به دلیل تغییرات فیزیولوژیکی و نیازهای تغذیه‌ای خاص خود، باید مراقب باشند که از مواد غذایی فاسد یا خطرناک دوری کنند. افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن یا افرادی که تحت درمان‌های خاص هستند، نیز باید احتیاط بیشتری به خرج دهند.

منبع:

Food Poisoning: from Symptoms to Treatment