ADHD چیست | مهمترین علائم بیش فعالی و راهکارهای درمانی اختلال بیش فعالی و نقص توجه

ADHD چیست

اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) یک وضعیت ناتوانی ذهنی با کمبود هورمون دوپامین در مغز است که با تکانشگری بیش از حد و بیش فعالی مشخص می‌‍شود. افراد مبتلا به ADHD همچنین ممکن است در تمرکز بر روی کارهای خاص مشکل داشته باشند یا سطح بی توجهی بالایی از خود نشان دهند. اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی است که اغلب کودکان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

علائم ADHD عبارتند از: 

• بی توجهی (ناتوانی در حفظ تمرکز و فراموشی مانند دشواری در گوش دادن و پیروی کردن)
• بیش فعالی (حرکت بیش از حد که با محیط مناسب نیست مانند ناتوانی در آرام نشستن و انتظار)
• تکانشگری (اعمال عجولانه که در لحظه بدون فکر اتفاق می‌افتد مانند بی وقفه صحبت کردن و پریدن وسط صحبت دیگران)
• کم بودن میزان عزت نفس و قدرت اعتماد به نفس
• اضطراب مدرسه، روابط دوستی غیرمستحکم و عملکرد ضعیف در مدرسه

علائم گاهی با افزایش سن کاهش می‌یابد. علائم ADHD در برخی از افراد افزایش پیدا نمی‌کنند. با این حال، این افراد می‌توانند استراتژی‌هایی را برای بهبود و مدیریت علائم بیاموزند.

متن منبع:

Children with ADHD also may struggle with low self-esteem, school anxiety, troubled relationships and perform poorly in school. Symptoms sometimes lessen with age. Some people never completely outgrow their ADHD symptoms. However, they can learn strategies to be successful

علت بیماری ADHD

دانشمندان هنوز دلایل خاص ADHD را شناسایی نکرده‌اند. در حالی‌که شواهد زیادی وجود دارد که ژنتیک در بروز adhd تاثیر زیادی دارد و چندین ژن با این اختلال مرتبط هستند، هیچ ژن یا ترکیب ژن خاصی به عنوان علت این اختلال شناسایی نشده است. با اینکه علت دقیق ADHD ناشناخته است، اما تحقیقات نشان می‌دهد که عامل ژنتیکی از دلایل اصلی بروز این بیماری است. عامل ژنتیک ADHD معمولاً در خانواده‌ها دیده می‌شود و در بیشتر موارد، تصور می‌شود ژن‌هایی که از والدین خود به ارث می‌برید، عامل مهمی در ایجاد این بیماری هستند. تحقیقات نشان می‌دهد که والدین و خواهران و برادران افراد مبتلا به ADHD بیشتر احتمال دارد که خودشان ADHD داشته باشند.

 بررسی‌های علمی انجام شده نشان می‌دهد که در واقع این اختلال نوعی مشکل مبتنی بر مغز است. کودکان مبتلا به ADHD سطح کمی از یک ماده شیمیایی تولید شده در مغز (دوپامین) دارند. همچنین استرس می‌تواند علائم ADHD را تحریک یا تشدید کند. در عین حال، زندگی با ADHD ممکن است باعث استرس دائمی شودکه می‌تواند به دلایل مختلفی باشد. تحقیقات نشان داده است که استرس بر قشر جلوی مغز  (همان محل مغز تحت تأثیر ADHD) تأثیر می‌گذارد.

بنابراین از علل بیش فعالی:

• ژنتیک
• افراد با کمبود انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند دوپامین و نوراپی‌نفرین
• کوچک بودن برخی نواحی مغز مانند پیشانی چون این ناحیه مسئول توجه و برنامه‌ریزی میباشد.
• عوامل محیطی مانند:
  • مصرف مخدر و دخانیات و الکل و بروز عفونت در بارداری
  • زایمان زودرس
  • قرار گرفتن در معرض مواد سمی مانند سرب در کودکی

 انواع اختلال بیش فعالی و نقص توجه

نوع بی توجه (Inattentive ADHD)

اختلال بیش فعالی و نقص توجه قبلاً با عنوان ADD شناخته می‌شد، افراد مبتلا به این نوع adhd، بیشتر علائم بی‌توجهی را نشان می‌دهند، اما علائم بیش فعالی یا تکانشگری را ندارند. مهمترین علائم بیش فعالی مشاهده شده در افراد مبتلا به اختلال ADHD شامل موارد ذیل می‌باشند:

• اختلال حواس
• داشتن مشکل در سازماندهی وظایف
• اشتباهات و بی دقتی در انجام امور
• مشکل در پیروی از دستورالعمل‌ها
• تلاش برای گوش دادن به هنگام صحبت کردن
• اجتناب از فعالیت‌هایی که نیاز به توجه مداوم دارند
• مشکل در توجه
• فراموشی
• گم کردن وسایل
• مشکل در سازماندهی امور
• مشکل در حفظ تمرکز
• دشواری در حفظ تلاش ذهنی
• اغلب وسایل را به اشتباه در جای خود قرار می‌دهند
• بیش از حد حرف زدن
• پاسخ‌های مبهم
• مدام در حال بی قراری یا چرخیدن است
• مشکل در انجام فعالیت‌های بی سر و صدا
• عدم سازماندهی
• دویدن یا بالا رفتن بیش از حد
• اضطراب یا تحریک پذیری
• احساس سختی در انتظار ماندن برای نوبت خود 
• فراموش کردن انجام کارهای روزانه

نوع بیش فعال / تکانشی (Hyperactive ADHD)

این زیر مجموعه از اختلال ADHD علائم تکانشگری یا بیش فعالی را نشان می‌دهد اما علائم بی توجهی را نشان نمی‌دهد. در افراد مبتلا به این نوع ADHD، علائم بیش فعالی شامل فعالیت بیش از حد یا بی قراری، حتی در زمان‌های نامناسب و مشکل در شرکت در فعالیت‌های آرام و علائم تکانشگری شامل انجام امور بدون فکر کردن یا داشتن مشکل در کنترل خود مشاهده می‌شود.

نوع ترکیب شده (Combined ADHD)

افراد مبتلا به adhd ترکیبی علائم بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری را نشان می‌دهند. این نوع ADHD شایع‌ترین زیر مجموعه اختلال بی توجهی/ بیش فعالی است. 

مهمترین علائم بیش فعالی که در افراد مبتلا به بیش فعالی تکانشی مشاهده می‌شود عبارتند از:

• مشکل در تمرکز روی کارها
• بی قراری
• مشکل در حفظ توجه
• مشکل در یکجا نشستن به مدت طولانی
• اختلال حواس
• تکانشگری
• عدم توجه و گوش نکردن به صحبت سایر افراد
• بی صبری در انتظار ماندن برای نوبت خود
• فراموشی
• ناتوانی در کنترل صحبت و حرف زدن
• بیش فعالی
• ایجاد اختلال در صحبت دیگران
• بیش از حد حرف زدن
• اضطراب یا تحریک پذیری
• گم کردن وسایل
• اشتباهات و بی دقتی در انجام امور
• تغییر خلق و خو

تفاوت ADHD در دختران و پسران

adhd معمولا در پسران بیشتر از دختران مشاهده می‌شود، اما تحقیقات در مورد ADHD نشان می‌دهد که در بزرگسالی تعادل تقریباً برابری بین آقایان و خانم‌ها وجود دارد. میزان تشخیص کمتر در میان زنان در دوران کودکی ممکن است به این دلیل باشد که دختران مبتلا به ADHD بیشتر از پسران به نوع ADHD بی توجهی مبتلا می‌شوند و کمتر احتمال دارد مشکلات آشکار را نشان دهند.

به طور دقیق تر:

• بیش فعالی - پرخاشگری - مشکل در برقراری ارتباط با دیگران: بیشتر در پسران
• کمبود توجه - گوشه گیری - نداشتن اعتماد به نفس - افسردگی یا اضطراب: بیشتر در دختران

از آنجایی که دختران بیشتر درون گرا هستند و علائم را پنهان میکنند، بیش فعالی در آن ها دیرتر تشخیص داده میشود. همچنین در دوران بلوغ به دلیل افزایش هورمون های جنسی، این رفتار ها و علائم تشدید میشوند.

بیش از نیمی از کودکانی که ADHD را در دوران کودکی تجربه می‌کنند همچنان در بزرگسالی علائم را دارند. برخی از بزرگسالان فقط پس از اینکه عارضه ADHD برای کودک آنها تشخیص داده شد، به علائم و رفتارهای خود نیز توجه بیشتری پیدا می‌کنند و رفتار مشابهی را در خود مشاهده می‌کنند و به دنبال درمان برای مدیریت علائم رفتاری خود برای بهبود زندگی یا امور کاری و شغلی خود خواهند بود. 

مهمترین علائم بیش فعالی در کودکان

مهمترین علائم بیش فعالی در کودکان معمولاً از سن چهار سالگی کودک دیده می‌شود و معمولاً طی سه تا چهار سال بعد افزایش می یابد. شدت علائم ممکن است زمانی که کودک هفت تا هشت ساله است به اوج خود برسد و پس از آن اغلب شروع به کاهش می‌کند. تشخیص adhd معمولاً شامل بی توجهی، اختلال حواس، تکانشگری و مشکلات احتمالی در تنظیم احساسات است. برای برخی از کودکان علاوه بر این موارد، سطح بالایی از فعالیت و پرتحرکی نیز مشاهده می‌شود. بسیاری از بچه‌های مبتلا به ADHD به راحتی دچار حواس پرتی می‌شوند و انرژی زیادی دارند. مهمترین علائم بیش فعالی کودکان عبارتند از:

• تکانشگری
• بی قراری
• بی توجهی
• آشفتگی عاطفی
• فراموشی
• مشکل در انتظار ماندن برای نوبت
• مشکل در تمرکز روی کارها
• به راحتی دچار اختلال حواس می‌شوند
• درگیر شدن در فعالیت‌هایی با صدای بلند یا مخل
• حرف زدن زیاد
• گم کردن وسایل
• مشکل در اتمام کارها
• مشکل در سازماندهی
• پرتحرکی
• پرهیز مکرر از انجام کارهایی که از نظر ذهنی سنگین هستند
• عدم تمرکز
• پیروی نکردن از دستورات
• مشکل در شرکت در بازی‌های بی سر و صدا
• دویدن در مکان‌های نامناسب
• مشکل در گوش دادن به صحبت دیگران
• مشکل در توجه کردن

علائم بیش فعالی در کودکان چیست

علائم ADHD در بزرگسالان

مهمترین علائم بیش فعالی که ممکن است در بزرگسالان مبتلا به این عارضه مشاهده شود، در عملکرد روزانه آنها اختلال ایجاد می‌کند، ولی برخی افراد مبتلا به adhd با افزایش سن علائم کمتری نشان می‌دهند. ADHD در بزرگسالی می‌تواند کل زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد. اما در کنار دارو، می‌توانید اقداماتی را انجام دهید تا انجام کارهای روزمره خود را کمی آسان‌تر کنید. هیچ روش درمانی خاصی برای مدیریت بیماری بطور کامل وجود ندارد، اما ترکیبی از تغییر سبک زندگی و رژیم غذایی می‌تواند موثر باشد.

مهمترین علائم بیش فعالی در بزرگسالی (می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد) عبارتند از:

• اختلال در توجه، تکانشگری و بی قراری
• فراموشکاری, عدم توانایی اولویت بندی کارها، اغلب دیر رسیدن، همیشه در عجله بودن
• تصمیمات سریع بدون فکر
• تند و پیوسته صحبت کردن و قطع کردن صحبت دیگران
• مشکل در تکمیل کارها (اغلب کارها را ناتمام رها کرده و به سراغ کار بعد میروند و حوصله به انجام رسیدن یک کار را ندارند.)
• اختلال در انجام وظایف یا سازماندهی امور
• عدم توانایی انتظار و رعایت نوبتمثلا در مطب پزشک و صف نان و بانک و …
• فعالیت بیش از حد یا بی قراری حتی در زمان‌های نامناسب
• عدم توانایی برقراری روابط اجتماعی و احساسی صحیح
• مشکل در شرکت کردن در فعالیت‌های آرام
• احساس مدام عدم آرامش یا افسردگی یا اضطراب یا خجالت یا بی کفایتی یا سرزنش خود یا نا امیدی

علائم بیش فعالی در بزرگسالان چیست

درمان ADHD

در حالی‌که تاکنون روش خاصی برای درمان ADHD  بطور کامل شناخته نشده، اما روش‌های درمانی می‌تواند کمک زیادی به کنترل و بهبود علائم آن کند. روش‌های درمانی معمولاً شامل داروها و مداخلات رفتاری است. تشخیص و درمان به موقع می‌تواند تفاوت زیادی در نتیجه و بهبود علائم ایجاد کند. همچنین روش‌های غیر دارویی برای کنترل علائم بیماری به افراد این امکان را می‌دهد که رویکرد جامع‌تری برای مدیریت adhd خود داشته باشند. مدیریت رفتاری ممکن است شامل پیگیری روند درمانی توسط درمانگر و متخصصان حرفه‌ای جهت رفتار درمانی و همچنین تمرکز بر عوامل سبک زندگی مانند ورزش، خواب و تغذیه و همچنین ترکیب تمرین‌های تمرکز حواس یا تکنیک‌های تمدد اعصاب برای کاهش استرس و بهبود تمرکز باشد.

 متن منبع:

It's also essential to work with a therapist who specializes in ADHD to learn coping mechanisms — beyond medications — that can help with ADHD symptoms and behaviors. A therapist can enhance the effectiveness of the medication and give tools to empower those with ADHD using behavioral, psychological, social, educational and lifestyle interventions

بنابراین راهکارهای درمان بیش فعالی عبارت است از:

• تغییرات سبک زندگی مانند افزودن ورزش منظم به زندگی، یوگا، تغییر شغل و محیط های استرس زا، خواب کافی، کاهش مصرف غذاهای تند و چرب و سنگین
• آموختن تکنیک های مدیریت زمان و استرس و رفتار و… زیر نظر متخصص
• درمان دارویی:

برای درمان دارویی این بیماری مطالعات طولانی مدت نشان داده اند که مصرف “متیل فنیدات” بی خطر و موثر است، بنابراین این داروها رایج‌ترین انتخاب‌ برای افراد مبتلا به اختلال بی توجهی-بیش فعالی هستند. طیف وسیعی از داروهای طولانی اثر مختلف حاوی متیل فنیدیت هستند. فرم‌های کوتاه اثر نیز موجود است.

درمان ADHD در کودکان

درمان‌های استاندارد ADHD در کودکان شامل داروها، رفتار درمانی، مشاوره و خدمات آموزشی است. این درمان‌ها می‌توانند بسیاری از علائم ADHD را تسکین دهند، اما آنها را بطور کامل درمان نمی‌کنند. همچنین برای یادگیری مکانیسم‌های مقابله‌ای - فراتر از داروها - که می‌تواند به علائم و رفتارهای adhd کمک کند، با یک درمانگر متخصص در ADHD کار کنید. درمانگر می‌تواند اثربخشی دارو را افزایش دهد و ابزارهایی را برای توانمندسازی افراد مبتلا به ADHD با استفاده از مداخلات رفتاری، روانشناختی، اجتماعی، آموزشی و شیوه زندگی ارائه دهد. 

بهترین درمانADHD برای کودکان بزرگتر، اغلب ترکیبی از رفتار درمانی و دارو است. اما برای کودکان زیر 6 سال، کارشناسان توصیه می‌کنند که قبل از استفاده از دارو، علائم ADHD ابتدا با رفتار درمانی کنترل شود. رفتار درمانی، روش درمان توصیه شده برای ADHD در کودکان زیر 6 سال است.

طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی (WHO)، برای کودکان 6 سال و بالاتر و نوجوانانی که دارای تشخیص اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) هستند، ممکن است داروی"متیل فنیدیت" تجویز شود، مشروط بر اینکه:

• پس از اعمال تغییرات محیطی در مدارس، خانه یا سایر محیط‌های مرتبط، علائم ADHD در بیمار، همچنان در یکی از حوزه‌های عملکردی (آموزش، روابط بین فردی، شغل) باعث اختلال قابل توجه مداوم در فرد می‌شود.
•  ارزیابی دقیق کودک یا نوجوان انجام شده است.
•  کودک یا نوجوان و مراقبان، در صورت لزوم، در مورد گزینه‌های درمانی adhd مطلع شده‌اند و در تصمیمات موردتایید حمایت شده‌اند. 
• تجویز متیل فنیدیت توسط یک متخصص یا مصرف آن با مشورت متخصص انجام می‌شود.

بنابراین اگرچه هیچ راه درمان یکسان برای همه کودکان وجود ندارد اما مراحل درمان بیش فعالی در کودکان عبارت است از:

• مصرف داروی کنترل علائم بیش فعالی زیر نظر پزشک مانند: ریتالین - ویاس - آتوموکستین - کلونیدین و…
• مصرف ریسپریدون زیر نظر پزشک جهت کنترل پرخاشگری در اثر مصرف ریتالین و ویاس و … (معمولا شروع با یک چهارم قرص ریسپریدون 1 میلی گرم بعد از شام)
• رفتار درمانی(مخصوصا رفتار درمانی برای اطفال زیر 6 سال خط اول است) .باید موارد زیر را به کودک مان یاد بدهیم:
  • تعیین یک سری قوانین رفتاری (صبوری و ثبا ت رفتاری در مقابل سرکشی کودک و تشویق مانند جایزه در مقابل حرف شنوی کودک) 
  • آموزش تمرکز و کنترل رفتارهای پرخاشگر
  • در مدرسه باید نزدیک معلم بنشیند و مسئولیت به عهده او داده شود(مانند مسئول نظم کلاس) و در صورت نیاز، وقت اضافه برای امتحان داشته باشد.
• ورزش منظم و خواب کافی و موسیقی و بازی و انواع هنرها(جهت شناخت خود)
• تغذیه سالم مانند کاهش مصرف شکر مصنوعی چون دیده شده قند زیاد باعث بی قراری و هیجان و اختلال خواب میشود.
• مصرف امگا3 (جهت بهبود تمرکز)
• مصرف مکمل های درمانی موثر بر کنترل بیش فعالی

چه مکمل‌هایی برای درمان بیش فعالی موثر هستند

درمان ADHD در بزرگسالان

ADHD در بزرگسالی اغلب به داروهای محرک مانند دگزامفتامین و متیل فنیدات به خوبی پاسخ می‌دهد. این داروها می‌توانند عملکرد لوب پیشانی را تقویت کنند که به توجه و مهار تکانه‌ها کمک می‌کند. به طور خلاصه، داروهای محرک موثرترین روش درمانی هستند و درمان ترکیبی دارویی به همراه درمان روانی-اجتماعی سودمندترین گزینه درمانی برای اکثر بیماران بالغ مبتلا به ADHD است.

بنابراین اگرچه هیچ راه درمان یکسان برای همه بزرگسالان وجود ندارد اما مراحل درمان بیش فعالی در بزرگسالان عبارت است از:

• مصرف داروی کنترل علائم بیش فعالی زیر نظر پزشک مانند: ریتالین - ویاس - آتوموکستین - کلونیدین و…(دارو  نقش یک ابزار، نه یک روش درمانی برای بیش فعالی در بزرگسالان دارد.)
• مصرف ریسپریدون زیر نظر پزشک جهت کنترل پرخاشگری در اثر مصرف ریتالین و ویاس و … (معمولا شروع با یک قرص ریسپریدون 1 میلی گرم بعد از شام)
• ورزش منظم یک راه‌کار درمانی قدرتمند برای adhd است.
• بهبود کیفیت خواب در درمان ADHD  اثر چشمگیری دارد.
• تغذیه صحیح می‌تواند به شما در تنظیم علائم ADHD کمک کند. مانند کاهش مصرف شکر مصنوعی و شیرینی جات محرک که باعث بی قراری میشوند.
• تکنیک‌های آرام سازی برای درمان ADHD بزرگسالان موثر است. مانند یوگا و موسیقی و هنر و…
• روان درمانی ADHD بزرگسالان می‌تواند مهارت‌های بهتری را برای مدیریت بیماری به شما بیاموزد. مانند: مدیریت زمان و کنترل اعصاب و افزایش تمرکز و انگیزه و افکار مثبت و…
• استفاده از اپلیکیشن های یاد آور مانند برنامه Todoist، Forest، Notion و…
• استفاده از تکنیک پومودورو (25 دقیقه تمرکز + 5 دقیقه استراحت)
• مصرف امگا3 جهت بهبود تمرکز و سلات مغز و قلب و سیستم ایمنی
• مصرف مکمل های درمانی موثر بر کنترل بیش فعالی

برخی مکمل‌های موثر برای مدیریت و کاهش علائم ADHD در جدول ذیل آورده شده‌اند:

• ساشه اتنتین 3

 کمک به تقویت توجه و تمرکز کودکان، تقویت حافظه و یادگیری، افزایش تمرکز و کاهش علائم بیش فعالی در کودکان (ADHD)

• شربت اتنتالین سیمرغ دارو عطار

کمک به درمان اختلال ای دی اچ دی (ADHD) کودکان، افزایش میزان تمرکز و کاهش حواس پرتی در کودکان، رفع حالات اضطراب، بی قراری و استرس در کودکان

• قرص جویدنی نئولیوا ویتامدیک

بهبود علائم بیش فعالی در کودکان (ADHD) و کم توجهی یا (ADD)، رفع حالات اضطراب و استرس و افسردگی

اختلال بیش فعالی و نقص توجه و استراتژی‌های رفتاری

در اینجا پنج استراتژی رفتاری برای کمک به مدیریت ADHD در کودک شما آورده شده است:

1. در صورت رعایت قوانین، به کودک جایزه و پاداش بدهید.

کودکان مبتلا به ADHD اغلب بیشتر از سایر کودکان مورد انتقاد قرار می‌گیرند . این می‌تواند بر عزت نفس آنها تأثیر بگذارد. بعضی روزها ممکن است مجبور شوید به دنبال این باشید که یک رفتار خوب در کودک مشاهده کنید، اما باید تحسین از یک رفتار خوب کودک، چندین برابر بیشتر از انتقاد کردن از رفتار بد باشد.

2. سعی کنید هنگام صحبت کردن از جملات کوتاه یا دستورات عملی استفاده کنید.

در برقراری ارتباط با کودک توصیه می‌شود تماس چشمی برقرار کنید یا به آرامی بازو یا شانه فرزندتان را لمس کنید تا توجه او را جلب کنید. به جای استفاده از جملات و سوالات لفظی، جملات کوتاه و ساده و دستورات کوتاهی را ارائه دهید که به او کمک می‌کند تا به اصل مطلب دست پیدا کنند و مطالب را بهتر درک کنند.

3. عادات سالم را ایجاد کنید.

اگر کودک شما برای ADHD دارو مصرف می‌کند، مطمئن شوید که آن را طبق دستور مصرف می‌کند. در صورت بروز مشکل حتما با پزشک فرزندتان صحبت کنید. اطمینان حاصل کنید که کودک شما به اندازه کافی می‌خوابد، یک رژیم غذایی متعادل متشکل از سه وعده غذایی، یک میان وعده و مایعات کافی در روز مصرف می‌کند و  در برنامه روزانه خود نوعی ورزش انجام می‌دهد. این عادات سالم به کودک شما کمک می‌کند تا احساس خوب و بهتری داشته باشد و به حداقل رساندن علائم ADHD کمک می‌کند.

4. برنامه منظمی را برای تکالیف و کارهای خانه ایجاد کنید.

برای انجام تکالیف، به فرزند خود کمک کنید و لیستی از کارها را تهیه کنید که باید بصورت روزانه انجام شود تا فرزندتان به آنها رجوع کند، از جمله کارهایی مانند کارهای خانه، آماده شدن برای خواب و آماده شدن برای مدرسه تهیه کنید. فرزندتان را تشویق کنید تا از برنامه روزانه استفاده کند تا از تمام تکالیف درسی آگاه باشد.

زمان و مکان مشخصی برای انجام تکالیف در نظر بگیرید و از یک تایمر برای یادآوری به فرزندتان استفاده کنید تا دو تا چهار بار در ساعت به شما نشان دهد که تکالیف چگونه پیش می رود. اگر کودک شما به آنها نیاز دارد، مانند حرکت بین کارها یا استفاده از یک فیجت مناسب، شکست های مغزی را فاکتور کنید.

5. به فرزندتان برای برقراری روابط، توسعه مهارت‌های اجتماعی قوی و حفظ روابط دوستانه کمک کنید.

الگوی رفتاری خوبی برای رفتارهای فرزند خود باشید. در طول هفته چندین مرتبه در زمان‌های خاصی بطور متناوب، برای انجام وظایف با فرزندتان برنامه‌ریزی کنید که این امر باعث می‌شود کودک یاد بگیرد در انجام امور ناسازگار نباشد و نسبت به حفظ یک رابطه محکم بین والدین و فرزند بی تفاوت نباشد. 

به فرزندتان کمک کنید تا ارتباط دوستی با هم سالان خود ایجاد کند. در مورد بچه‌های کوچک‌تر، ممکن است لازم باشد والدین بازی‌هایی را برای شرکت دادن بچه‌ها در فعالیت‌هایی با بچه‌های هم سن خود تدارک ببینند. توصیه می‌شود نکاتی را برای کمک به رشد مهارت‌های اجتماعی فرزندتان بیاموزید.

نتیجه گیری

بیماری ADHD، یا اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی، یک چالش بزرگ در زندگی افراد مبتلا و خانواده‌های آن‌ها است. این اختلال که توسط ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و بیولوژیکی ایجاد می‌شود، می‌تواند تأثیرات چشمگیری بر توانایی‌های تحصیلی، شغلی و اجتماعی فرد داشته باشد. از طریق شناخت بهتر این اختلال و علائم آن و به کارگیری روش‌های درمانی مناسب، مانند دارودرمانی، رفتاردرمانی و آموزشی، می‌توان به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا کمک کرد. شناخت عمومی نسبت به این بیماری و حمایت از افراد مبتلا نیز نقش حیاتی در مدیریت موثر این اختلال و بهره‌گیری از پتانسیل‌های فردی آنها دارد.

پرسش و پاسخ

1. چگونه افراد مبتلا به ADHD بهتر یاد می‌گیرند؟

برای مهارت‌های مطالعه در افراد مبتلا به adhd توصیه می‌شود فضایی آرام را پیدا کنید که فقط برای مطالعه استفاده شود. یک برنامه منظم ایجاد کنید. استراحت‌های مکرر داشته باشید. روند برنامه مطالعه را به درستی رعایت کنید و تا آخرین لحظه مطالعه خود را ادامه دهید.

2. آیا ADHD نیاز به روان درمانی دارد؟

کودکان مبتلا به ADHD اغلب از رفتار درمانی، آموزش مهارت‌های اجتماعی، آموزش مهارت‌های والدین و مشاوره بهره می‌برند که ممکن است توسط روانپزشک، روانشناس، مددکار اجتماعی یا سایر متخصصان سلامت روان ارائه شود.

3. تاثیر اختلال ADHD بر مغز افراد مبتلا به بیماری چگونه است؟

دانشمندان کشف کرده اند که تفاوت‌هایی در مغز، شبکه‌های عصبی و انتقال دهنده‌های عصبی افراد مبتلا به ADHD وجود دارد. adhd یک بیماری مغزی طولانی مدت (مزمن) است که باعث اختلال در عملکرد اجرایی می‌شود، به این معنی که توانایی فرد برای مدیریت احساسات، افکار و اعمال خود را مختل می‌کند.

منبع

ADHD Causes, Symptoms and Treatments