آنچه می بایست در رابطه با ویتامین ها و مواد معدنی بدانید
ویتامینها و مواد معدنی، ریز مغذیهایی هستند که بدن برای انجام طیف گستردهای از وظایف و عملکردهای خود، به آنها نیاز دارد. با این وجود، این ریزمغذیها در بدن ما تولید نمیشوند و غذای مصرفی روزانه، تامین کننده انواع ویتامین ها و مواد معدنی هستند. ما در این مقاله قصد داریم به طور کلی شما را با انواع ویتامین، مواد معدنی و مقادیر مورد نیاز آنها در طول روز آشنا کنیم.
آنچه در این مقاله می خوانیم :
- ویتامین چیست؟
- منظور از مواد معدنی چیست؟
- مقادیر دریافتی توصیه شده مواد مغذی و حد بالای (بیش از نیاز) دریافت آن
- پیشینه کشف ویتامینها
- نتیجه گیری
- پرسش و پاسخ
ویتامین چیست؟
ویتامینها را میتوان گروهی از مواد آلی نامید که به طور کلی به دو دسته محلول در چربی یا محلول در آب طبقهبندی میشوند. ویتامینهای محلول در چربی (ویتامین A، ویتامین D، ویتامین E و ویتامینK) ویتامینهایی هستند که به طور کلی در چربی بدن حل میشوند و تمایل به تجمع در آن دارند. ویتامینهای محلول در آب (ویتامین C و مجموعه ویتامینهای دسته B مانند ویتامین B6، ویتامین B12 و ویتامین B9 یا همان فولیک اسید) قبل از جذب، باید در آب حل شوند؛ بنابراین بر خلاف دستهی قبل، این ویتامین ها در بدن ذخیره نمیشوند. هر گونه ویتامین محلول در آب که وارد بدن میشود در صورت عدم استفاده، در درجه اول از طریق ادرار از بدن دفع می شود.
منظور از مواد معدنی چیست؟
مواد معدنی، عناصر غیر آلی موجود در آب و خاک هستند که توسط گیاهان، جذب یا توسط حیوانات، مصرف میشوند. کلسیم، سدیم و پتاسیم که احتمالاً با آن ها آشنا هستید، به علاوهی طیف وسیعی از مواد معدنی دیگر (از جمله مواد معدنی کمیاب مانند مس، ید و روی) روزانه در مقادیر بسیار کم، مورد نیاز بدن ما هستند.
مقادیر دریافتی توصیه شده مواد مغذی و حد بالای (بیش از نیاز) دریافت آن
در کشور آمریکا، آکادمی ملی پزشکی (National Academy of Medicine) مقادیر دریافتی توصیه شده مواد مغذی و حد بالای (بیش از نیاز) دریافت آن توسط انسان را با نام مصرف مرجع رژیم غذایی (DRIs) منتشر می کند. این مقادیر منتشر شده، به عنوان یک راهنما برای رژیم غذایی مناسب و به عنوان یک مبنای علمی برای توسعه دستورالعملهای غذایی در ایالات متحده و کانادا در نظر گرفته شده است. این مقادیر بر اساس سن، جنس و مراحل زندگی تعریف شده اند و بیش از 40 ماده مغذی را پوشش میدهند. دستورالعملهای موجود، بر اساس گزارشهایی از کمبود و میزان سمی بودن هر یک از مواد مغذی است. در جدول زیر میتوانید اطلاعات بیشتری درباره ویتامینها و مواد معدنی و میزان مصرف توصیه شده آنها، کسب کنید.
حد زیاد
|
زنان
|
مردان |
ویتامین (اسم معمول) |
3000 میکروگرم | 900 میکروگرم | 700 میکروگرم | ویتامین آ |
نامشخص | 1.2 میلیگرم | 1.1 میلیگرم | ویتامین ب 1 |
نامشخص | 1.3میلیگرم | 1.1 میلیگرم | ویتامین ب 2 |
35 میلیگرم | 16 میلیگرم | 14 میلیگرم | ویتامین ب 3 |
نامشخص | 5 میلیگرم | 5 میلیگرم | ویتامین ب 5 |
100 میلی گرم | سن 19-50 سال: 1.3 میلیگرم
سن بالای 50 سال:1.7 میلیگرم | سن 19-50 سال: 1.3 میلیگرم
سن بالای 50 سال:1.5 میلیگرم |
ویتامین ب 6 |
نامشخص | 30 میگروگرم | 30 میکروگرم | بیوتین (ویتامین ب 7) |
1000 میکروگرم | 400 میکروگرم | 400 میکروگرم | ویتامین ب 9 |
نامشخص | 2.4 میکروگرم | 2.4 میکروگرم | ویتامین ب 12 |
2000 میلیگرم | 90 میلیگرم (افراد سیگاری 35 میلیگرم بیشتر) | 75 میلیگرم (افراد سیگاری 35 میلیگرم بیشتر) |
ویتامین سی |
3500 میلیگرم | 550 میلیگرم | 425 میلیگرم | ویتامین کولین |
100 میکروگرم | سن 19-50 سال: 15 میکروگرم
سن 51- 70 سال: 15 میکروگرم
سن بالای 71 سال:20 میکروگرم | سن 19-50 سال: 15 میکروگرم
سن 51- 70 سال: 15 میکروگرم
سن بالای 71 سال:20 میکروگرم |
ویتامین دی |
1000 میلیگرم | 15 میلیگرم | 15 میلیگرم | ویتامین ای |
نامشخص | 120 میکروگرم | 90 میکروگرم | ویتامین کا |
حد زیاد | زنان | مردان | ماده معدنی |
2500 میلیگرم | سن 31-50 سال:1000 میلیگرم
سن بالای 51 سال: 1200 میلیگرم | سن 31-50 سال:1000 میلیگرم
سن بالای 51 سال: 1200 میلیگرم |
کلسیم |
نامشخص | سن 19-50 :2.3 گرم
سن 51-70 : 2 گرم
سن بالای 71: 1.8 گرم | سن 19-50 :2.3 گرم
سن 51-70 : 2 گرم
سن بالای 71: 1.8 گرم |
کلراید |
نامشخص | سن 31-50 سال:35 میکروگرم
سن بالای 51 سال:30 میکروگرم | سن 31-50 سال: 25 میکروگرم
سن بالای 51 سال:20 میکروگرم |
کرومیم |
10000 میکروگرم | 900 میکروگرم | 900 میکروگرم | مس |
10 میلیگرم | 4 میلیگرم | 3 میلیگرم | فلوراید |
1100 میکروگرم | 150 میکروگرم | 150 میکروگرم | ید |
45 میلیگرم | سن 31-50 سال: 8 میلیگرم
سن بالای 51 سال: 8 میلیگرم | سن 31-50 سال: 18 میلیگرم
سن بالای 51 سال: 8 میلیگرم |
آهن |
11 میلیگرم | 2.3 میلیگرم | 1.8 میلیگرم | منگنز |
350 میلیگرم | سن 19-30 سال: 310 میلیگرم
سن 31-70 سال: 320 میلیگرم | سن 19-30 سال: 310 میلیگرم
سن 31-70 سال: 320 میلیگرم |
منیزیم |
2000 میکروگرم | 45 میکروگرم | 45 میکروگرم | مولیبدن |
نامشخص | نامشخص | نامشخص | نیکل |
سن 31-70 :4000 میلیگرم
سن بالای 71 : 3000 میلیگرم | 700 میلیگرم |
700 میلیگرم |
فسفر |
نامشخص | سن 14-18 سال:3000 میلیگرم
سن بالای 19 سال: 3400 میلیگرم | سن 14-18 سال:2300 میلیگرم
سن بالای 19 سال: 2600 میلیگرم |
پتاسیم |
400 میکروگرم | 55 میکروگرم | 55 میکروگرم | سلنیم |
نامشخص | 1500 میلی گرم | 1500 میلی گرم | سدیم |
40 میلیگرم | 11 میلیگرم | 8 میلی گرم | زینک |
مولتی ویتامینها چطور؟
رژیمی که شامل مصرف مقدار زیادی میوه، سبزیجات، غلات کامل (غلات سبوس دار)، محصولات پروتئینی مناسب و چربیهای مفید باشد، میتواند بیشتر مواد مغذی مورد نیاز برای سلامتی را تامین کند. اما همه این امکان را ندارند که رژیم غذایی سالمی داشته باشند. زمانی که نیازهای بدن از طریق رژیم غذایی تامین نشود، آنجاست که مولتی ویتامینها می توانند نقش مهمی ایفا کنند.
آیا میدانستید؟
ویتامینها و اطلاعات مربوط به آنها، از زمان کشف در اواخر دهه 1800 و اوایل دهه 1900 تا به امروز، همواره مورد بحث بوده است. کشفیات مربوط به ویتامین ها که منجر به درک امروزی ما از این دسته شده، حاصل ترکیبی از تلاش های (اپیدمیولوژیستها)، پزشکان، شیمیدان ها و زیست شناسان این بازه زمانی بوده است. پس از سالها مشاهده، آزمایش و آزمون و خطا، آنها توانستند تشخیص دهند که برخی از بیماریها ناشی از عفونت یا سموم نبودند (یک باور بسیار رایج در آن زمان) بلکه ناشی از کمبود ویتامین بوده است. بلافاصله پس از کشف ویتامینها، شیمیدانان بر روی شناسایی ساختار شیمیایی یک ویتامین کار کردند تا بتوانند به نحوی ساختار آن را در آزمایشگاه بسازند؛ و پس از آن محققان این حوزه مقادیر خاصی از ویتامینهای مورد نیاز برای جلوگیری از بیماری های ناشی از کمبود را شناسایی کردند.
در سال 1912، کازیمیر فانک، بیوشیمیدان معروف، اولین کسی بود که اصطلاح «ویتامین» را در یک نشریه تحقیقاتی که توسط جامعه پزشکی نیز پذیرفته شد، ابداع کرد. این کلمه که از تکواژ “vita” به معنای زندگی، و "amine" که یک ماده نیتروژن دار ضروری برای ادامه حیات است، تشکیل شده. فانک را به عنوان پدر ویتامین درمانی میشناسند، چرا که او اجزایی را شناسایی کرد که در بیماری های ناشی از کمبود ویتامین مانند اسکوربوت (ویتامین C خیلی کم)، بری بری (ویتامین B1 بسیار کم)، پلاگرا (ویتامین B3 بسیار کم) و راشیتیسم (ویتامین D خیلی کم) وجود نداشتند. کشف تمام ویتامین ها در سال 1948 اتفاق افتاد.
نتیجه گیری
ویتامینها و مواد معدنی، ریز مغذیهایی هستند که بدن برای انجام طیف گستردهای از وظایف و عملکردهای خود، به آنها نیاز دارد. جهت تامین این ریزمغذیها، مواد غذایی مختلف که حاوی انواع ویتامین ها و مواد معدنی هستند، بصورت روزانه مصرف شوند.
پرسش و پاسخ
1. مصرف بیش از حد ویتامین ها و مواد معدنی مشکلی برای بدن ایجاد نمیکند؟
مصرف مکمل ها برای تامین کمبود تمام مواد مغذی برای بدن لازم است، اما مصرف زیاد ویتامین ها و مواد معدنی برای بدن مضر است. برای مثال مصرف زیاد ویتامین A باعث تهوع و استفراغ می شود و به کبد آسیب می رساند و مصرف زیاد ویتامین D ضعف و مشکلات قلبی به وجود می آورد. بدن ویتامین های محلول در چربی مانند ویتامین های K، A، D، E و آهن را ذخیره می کند و مصرف زیاد آن باعث تراکم این ویتامین ها در اعضای بدن و آسیب به کبد و کلیه می شود.
2. بهترین ویتامین ها برای پوست و مو چه ویتامین هایی هستند؟
ویتامینهای مورد نیاز برای پوست و مو شامل ویتامین B، ویتامین E، ویتامین D، ویتامین A هستند.
3. بهترین ویتامین برای تقویت سیستم ایمنی بدن چیست؟
بهترین ویتامینها برای تقویت سلامت ایمنی بدن شامل ویتامین C، ویتامین B۶، ویتامین E، ویتامین D۳، ویتامین A، ویتامین B۹ (اسید فولیک) و ویتامین K میشود.
منبع: Harvard