هر آنچه باید در مورد بیماری میاستنی گراویس بدانید

میاستنی گراو‌یس چیست

میاستنی گراویس (MG) یک بیماری شایع، مزمن، خود ایمنی و عصبی عضلانی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه ارتباط بین اعصاب و عضلات را هدف قرار می‌دهد. این بدان معناست که برای افرادی که با این بیماری زندگی می‌کنند، عضلات ارادی به سیگنال‌های ارسال شده از مغز به خوبی پاسخ نمی‌دهند. این بیماری را می‌توان با علائم شایع مانند افتادگی پلک، ضعف شدید عضلانی و خستگی تشخیص داد.

بیماری میاستنی گراویس بعنوان یک بیماری خود ایمن شناخته شده که میزان شیوع آن در جهان بالا است. طبق گزارشات منتشرشده، در هر 1 میلیون نفر، حدود 100-350 مورد به آن مبتلا می‌شوند. این بیماری بر کیفیت زندگی روزمره افراد درگیرشده و حتی نزدیکان او تأثیر می‌گذارد و آنها را درگیر مشکلات می‌کند. همچنین این بیماری می‌تواند منجر به احساس سرخوردگی و افسردگی در فرد مبتلا شود. در یک کارآزمایی که در "بنیاد میاستنی گراویس آمریکا" انجام شد، مشخص شد که میاستنی گراویس در جنبه‌های مختلف زندگی بیماران تاثیر می‌گذارد:

طبق نتایج بدست آمده، از شرکت کنندگان در این کارآزمایی:

• 79 درصد دریافتند که بر زندگی خانوادگی تأثیر می‌گذارد.
• 79 درصد دریافتند که بر زندگی کاری تأثیر می‌گذارد.
• 84 درصد دریافتند که بر توانایی عملکرد فردی تأثیر می‌گذارد.
• 86 درصد دریافتند که بر توانایی انجام ورزش تأثیر می‌گذارد.

بنابراین با توجه به نتایج بدست آمده، تشخیص سریع بیماری، مراجعه به پزشک و پیگیری روش‌های درمانی می‌تواند به بیمار و اعضای خانواده کمک کند تا بتوانند از وخامت بیماری پیشگیری کرده و علائم بیماری را تا حدود زیادی کنترل کنند و کیفیت زندگی بیمار بهبود یابد.

علت بیماری میاستنی گراویس

علت بیماری میاستنی گراویس همچنان ناشناخته است. میاستنی گراویس زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن به گیرنده‌های عضلانی حمله می‌کند. در شرایط عادی، این گیرنده‌ها باید به انتقال‌دهنده عصبی استیل کولین پاسخ دهند. این امر به سیگنال‌های عصبی اجازه می‌دهد تا ماهیچه‌ها را به حرکت وادار کنند. با این حال، زمانی که این گیرنده‌ها آسیب ببینند یا تخریب شوند، ماهیچه ها دیگر نمی‌توانند به سیگنال‌های عصبی پاسخ دهند. این باعث می‌شود ماهیچه‌های سراسر بدن به‌طور فزاینده ای ضعیف شوند. 

همچنین علت بیماری میاستنی گراویس می‌تواند با عملکرد غده تیموس مرتبط باشد. تیموس عضوی است که در پشت استخوان سینه قرار دارد و تصور می‌شود در بروز بیماری در برخی افراد نقش دارد. در بدن آنتی‌بادی‌هایی توسط تیموس تولید می‌شود. در میاستنی گراویس، برخی از این آنتی‌ بادی‌ها ممکن است به گیرنده‌های استیل کولین آسیب بزنند یا آن را تخریب کنند. هنوز مشخص نیست که چرا تیموس شروع به تولید این آنتی بادی‌های مضر می‌کند.

چگونگی بروز بیماری میاستنی گراویس

علائم بیماری میاستنی گراویس

علائم میاستنی گراویس غیر قابل پیش بینی است و می‌تواند در طول روزها یا حتی ساعت‌ها متغیر باشد. این علائم همچنین می‌توانند بسیار متفاوت باشند، بنابراین بروز علائم در افراد مختلف می‌تواند متفاوت باشد و هر فرد علائم خاصی را تجربه کند. در یک مطالعه جمعیتی اخیر، مشخص شد که در 51 درصد افراد، اولین علائم میاستنی گراویس، مشکلات چشمی مانند دوبینی یا افتادگی پلک بوده است. در همین مطالعه مشخص شده است که حدود 54.5 درصد از افرادی که با مشکلات میاستنی گراویس چشمی مراجعه می‌کنند به میاستنی گراویس عمومی مبتلا می‌شوند که شامل ضعف عمومی‌تر ماهیچه‌های ارادی در سراسر بدن می‌شود که در 2 سال اول بیماری، سطح شدید علائم مشاهده می‌شود. بین 15 تا 20 درصد افرادی که با میاستنی گراویس زندگی می‌کنند دچار بحران میاستنی می‌شوند که می‌تواند منجر به نارسایی تنفسی شود.

علائم دیگر بیماری عبارتند از:

• ضعف عضلانی و خستگی که در هنگام انجام کار یا با انجام ورزش عضلانی افزایش می‌یابد و پس از قرار گرفتن عضلات در حالت استراحت، بهبود می‌یابد.
• ضعف عضلات کنترل کننده
  • پلک‌ها
  • حرکت چشم
  • تغییرحالت چهره
  • جویدن
  • بلعیدن
  • سرفه کردن
  • مشکلات تنفس
  • حرکت دست و پا
  • افتادگی پلک
  • دوبینی یا تاری دید
  • مشکل در بلع
  • مشکل در صحبت کردن
  • مشکل در راه رفتن
  • ضعف عضلات دست
  • افت سر یا عقب افتادگی سر

علائم بیماری میاستنی گراویس

تشخیص بیماری میاستنی گراویس

علت بیماری میاستنی گراویس هر عاملی که باشد تشخیص آن ممکن است چالش برانگیز باشد، زیرا علائم بیماری با برخی بیماری‌های دیگر شباهت دارد. بعد از مشاهده برخی علام رایج و مشکوک، فرد باید به متخصص مراجعه کند تا علت دقیق بروز علائم مشخص شود. برای تشخیص دقیق این بیماری، راهکارهای زیر انجام میشود:

• معاینه فیزیکی توسط پزشک و پرسش متخصص در مورد تاریخچه پزشکی 
• آزمایش خون برای بررسی وجود آنتی‌بادی‌های خاص
• الکترومیوگرافی (EMG) = نوار عصب عضله
• تصویر برداری سی تی اسکن (CT scan) یا ام آر آی (MRI) برای بررسی غده تیموس

تشخیص به‌موقع و پیگیری راه‌کارهای درمانی مناسب برای میاستنی گراویس بسیار ضروری است تا از پیشرفت بیماری و بروز عوارض جدی پیشگیری شود.

درمان میاستنی گراویس

در حالی‌که راه‌کارهای درمانی متعددی برای بیماران میاستنی گراویس در دسترس هستند، بسیاری از این درمان‌ها تنها به تسکین علائم کمک می‌کنند یا تاثیرات کلی بر وضعیت بیمار دارند و یا حتی برخی از افرادی مبتلا به میاستنی گراویس به خوبی به آنها پاسخ نمی‌دهند. در نتیجه، نیاز فوری به ارائه گزینه‌های درمانی هدفمندتر و قابل تحمل‌تر وجود دارد که مکانیسم زمینه‌ای میاستنی گراویس را برای پزشکان و بیماران بررسی می‌کند. میاستنی گراویس اغلب با 14 بیماری دیگراشتباه گرفته میشود؛ از جمله فیبرومیالژیا استرس و دیابت و… .بنابراین آگاهی و شناخت علائم بیماری و مراجعه به پزشک می‌تواند در تشخیص زودهنگام و دقیق بیماری و ارائه راه‌کارهای درمانی توسط متخصص موثر باشد. برای آشنایی با راه‌کارهای موثر درمانی این بیماری، روش‌های درمان بیماری درمان میاستنی گراویس درادامه مطالب آورده شده است:

قرص نوازین: با افزایش انتقال پیام عصبی، احساس خستگی اندام ها  را رفع میکند.

قرص ویتامین دی 1000 واحد یوروویتال: به عملکرد طبیعی عضلات کمک میکند.

قرص سیترابن هولیستیکا: برای پیشگیری از پوکی استخوان (در اثر مصرف داروی کورتون)

درمان دارویی

همان‌گونه که گفته شد، اختلال در انتقال پیام عصبی به عضلات و بروز ضعف عضلانی در افراد مبتلا به میاستنی گراویس اتفاق می‌افتد. برای کنترل علائم بیماری پزشک متخصص درمان دارویی را با هدف تقویت انتقال پیام‌های عصبی به عضلات و کاهش فعالیت سیستم ایمنی آغاز می‌کند. داروهای مختلفی برای درمان میاستنی گراویس وجود دارد که انتخاب آن‌ها به شدت بیماری، نوع آنتی‌بادی‌ها و واکنش بیمار به درمان بستگی دارد. داروهای موثر و رایج در درمان میاستنی گراویس عبارتند از:

•  مهارکننده‌های کولین استراز مانند پیریدوستیگمین = پیرامیست = مستینون
• کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزولون
• داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مانند آزاتیوپرین و سیکلوسپورین
• داروهای بیولوژیک جدیدتر مانند ریتوکسیماب و اکولیزوماب

هر یک از این داروها دارای مکانیسم عمل خاص خود هستند و ممکن است در افراد مختلف عوارض جانبی متفاوتی ایجاد کنند. بنابراین افراد مبتلا باید داروهای میاستنی گراویس را طبق دستورالعمل و با تایید و تجویز پزشک متخصص مصرف کنند. مثال:

 قرص مستینون 60 میلی گرم (پیریدوستیگمین = پیرامیست)

• داروی اصلی برای درمان بیماری میاستنی گراویس میباشد.
• برند سوئیسی و کاندایی و ترکی و ایرانی و…. از این دارو وجود دارد که معمولا برند سوئیسی در کنترل علائم موفق تر به نظر میرسد.
• این دارو مهار کننده آنزیم استیل کولین استراز میباشد؛ از این رو با افزایش سطح انتقال دهنده پیام عصبی (استیل کولین) از عصب به عضله و افزایش مدت اثر استیل کولین در محل سیناپس عصب و عضله، باعث بهبود قدرت عضلات میشود.
• دوز تجویزی توسط پزشک:
  • دوز تجویزی ابتدایی: 30 تا 60 میلی گرم هر 4 تا 6 ساعت (هر 4 یا 6 ساعت یک عدد یا نصف قرص)
  • دوز تجویزی نگهدارنده: 180 تا 540 میلی گرم در روز (پس از دوز اولیه بر حسب شدت علائم، میزان داروی مصرفی تعیین میشود به 3 تا 9 عدد قرص در روز به صورت منقسم مثلا هر 8 ساعت ی عدد قرص)
  • در افراد مسن و افراد با نارسایی کلیهبه دلیل کاهش عملکرد کلیه، دوز تجویزی ابتدایی ، پایین تر تجویز میشود.
• قرص دوز 10 میلی گرم و فرم تزریقی آهسته رهش 180 میلی گرم نیز در برخی کشورها (به جز ایران) وجود دارد؛ برای افرادی که توانایی بلع ندارند.
• این دارو همراه یا بدون غذا قابل استفاده است؛ اما اگر با مصرف دارو، حالت تهوع رخ دهد توصیه میشود با معده پر مصرف گردد.
• فارماکوکینتیک دارو (متابولیسم جزئی در کبد و دفع کلیوی طی 1.5 تا 3 ساعت):
  • شروع اثر دارو: 15 تا 30 دقیقه پس از مصرف خوراکی
  • اوج اثر دارو: 1 تا 2 ساعت پس از مصرف خوراکی
  • مدت اثر دارو: 3 تا 6 ساعت پس از مصرف خوراکی
• عوارض جانبی دارو: 
  • در صورت مصرف بیش از حد، تهوع و استفراغ و اسپاسم گوارش و اسهال و تعریق زیاد و اشک ریزی و تنگی مردمک چشم و ضعف عضلانی، ممکن است رخ دهد. ( در صورت مصرف دوز بیش از حد مجاز اغلب ضعف عضلانی بسیار شدید رخ میدهد که متاسفانه با بحران میاستنیک اشتباه گرفته میشود)
  • در صورت بروز ضعف بسیار شدید عضلانی یا تنگی نفس و مشکل در بلع و کند شدن ضربان قلب فورا به پزشک مراجعه کنید.
• در این بیماری، دو نوع بحران ممکن است رخ دهد:
  • بحران میاستنیک: به دلیل کاهش دارو - با علائم ضعف و مشکل در بلع و تنفس - درمان با افزایش دارو
  • بحران کولینرژیک: به دلیل افزایش دارو - با علائم ضعف و بزاق اسهال و تنگی مردمک - درمان با قطع دارو و تجویز آتروپین
• موارد منع مصرف دارو: انسداد گوارش یا مجاری ادراری - حساسیت به پیریدوستیگمین و اجزا آن
• تداخلات دارویی: داروی پیرامیست با داروهای زیر تداخل دارد
  • تزریقی یا قطره چشمی آتروپین: باعث تشدید اثرات قلبی میشود.(آتروپین به عنوان پادزهر در درمان مسمومیت با مهار کننده های کولین استراز یعنی داروی پیرامیست میباشد)
  • داروهای بتابلاکر مانند: آتنولول و متوپرولول و بیزوپولول و پروپرانولول و کارودیلول و… ؛ باعث کاهش ضربان قلب میشود(برادی کاردیا)
  • داروهای کورتیکواستروئید: ممکن است در شروع مصرف باعث بدتر شدن علائم شود و پس از مدتی بهبود می یابد.
  • آنتی بیوتیک ها: ممکن است ضعف عضلانی بدتر شود. برای مثال:
    • آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزیدی مانند: آمیکاسین، استرپتومایسین، توبرامایسین، نئومایسین و جنتامایسین
    • آنتی بیوتیک های ماکرولیدی مانند: اریترومایسین، آزیترومایسین و کلاریترومایسین
• دارو به صورت یک دفعه نباید قطع شود.
• اگر یک نوبت فراموش گردید، در اسرع وقت مصرف شود و اگر نزدیک به نوبت بعدی باشد، نوبت فراموش شده را مصرف نکرده و از دو برابر کردن دوز مصرفی پرهیز کنید.
• در بارداری و شیردهی منع مصرف ندارد اما باید با احتیاط و زیر نظر پزشک مصرف شود.

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی (داروی کورتیکواستروئید)

• قرص پردنیزولون 5 یا 50 میلی گرم:  از آنجایی که بیماری میاستنی گراویس، حمله سیستم ایمنی به انتقال پیام از عصب به عضله است، می‌توان با تجویز یک کورتون، سیستم ایمنی را سرکوب کرده و تولید آنتی بادی غیر طبیعی را کاهش دهیم تا به سیستم عصبی حمله نکند - دوز تجویزی ابتدایی و روند پایش دارو به شدت بیماری بستگی دارد. با گذشت زمان و بهبود علائم، به صورت تدریجی باید دوز مصرفی کاهش یابد.
• قرص آزاتیوپورین 50 میلی گرم(آزارام): شروع تجویز، روزانه یک عدد قرص تا 7 روز خواهد بود و پس از افزایش تدریجی دوز آن به روزانه 2 تا 3 عدد، دوز مصرف کورتون به طور تدریجی کاهش می یابد.
• قرص مایکوفنولات موفتیل 500 میلی گرم: شروع تجویز، هر 12 ساعت یک عدد قرص به مدت 7 الی 14 روز خواهد بود و سپس افزایش تدریجی دوز آن به هر 12 ساعت 2 تا 3 عدد قرص با معده پر.

 ایمونوتراپی‌های هدفمند

• ویال اکولیزوماب: تزریق وریدی یک بار در هفته به مدت یک ماه و سپس هر دو هفته یک بار
• ویال افگارتیجیمود: تزریق وریدی یک بار در هفته به مدت یک ماه و سپس 50 روز استراحت و دوباره تکرار روند درمانی
• ویال زیلوکوپلان: تزریق زیر جلدی روزانه ویال تک دوز در ساعت مشخص - بدون نیاز به رقیق سازی - تزریق در ران یا شکم
• ویال روزانولیکسیزوماب-نولی: تزریق زیر جلدی یک بار در هفته به مدت 6 هفته -  ویال تک دوز - بدون نیاز به رقیق سازی - تزریق در ران یا شکم
• ویال یخچالی ریتوکسیماب: تزریق وریدی در سرم نرمال سالین هر دو هفته یکبار و تکرار درمان هر 6 ماه یک مرتبه

 مکمل‌های کمکی

• قرص کلسیم (مثلا سیترابن): عصر یک عدد با معده پر - به دلیل مصرف کورتون و برای جلوگیری از بروز پوکی استخوان، توصیه می‌شود کلسیم و ویتامین دی مصرف شود
•  قرص ویتامین دی: بعد از ناهار یک عدد
• قرص نوازین 150 میلی گرم: بعد از صبحانه یک عدد - نوازین در واقع ویتامین ب1 یا بنفوتیامین با قدرت جذب بالا میباشد که با تقویت سیستم عصبی به افزایش انتقال پیام عصبی به عضلات کمک می‌کند. در مجموع ویتامین‌های ب برای تقویت سیستم عصبی بسیار مفید هستند.

درمان غیردارویی

 اگرچه درمان‌های دارویی نقش مهمی در کنترل علائم این بیماری مانند ضعف عضلانی و مشکلات چشمی دارند، اما درمان‌های غیردارویی نیز می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کنند. بنابراین متخصص علاوه‌بر تجویز دارو، رعایت برخی نکات و روش‌های درمانی را توصیه می‌کند. این روش‌های درمانی توصیه شده شامل:

کنترل استرس

•  مهم‌ترین عامل بروز این بیماری استرس یا فشار روحی بوده و در صورت تداوم اضطراب و فکر و ناراحتی، بیماری سریعا پیشرفت خواهد کرد. پس توصیه می‌شود برای کمک به درمان علائم بیماری، برخی تکنیک‌های مدیریت استرس مثل ورزش یوگا و مدیتیشن و همچنین استراحت زیاد و اجتناب از انجام فعالیت‌های سنگین، جزء برنامه زندگی فرد قرار گیرد.
• در موارد شدید: فیزیوتراپی برای تقویت عضلات ضعیف شده، گفتار درمانی برای بهبود مشکلات بلع و گفتار
• برنامه غذایی مناسب: رژیم غذایی متعادل برای تأمین انرژی موردنیاز بدن از جمله مواد غذایی سرشار از ویتامین‌های ب و … .

تیمکتومی

• تیمکتومی یا برداشتن غده تیموس از طریق جراحی، که در برخی موارد می‌تواند مفید باشد، به ویژه در افرادی که تیموما (تومور روی تیموس) دارند.
• غده تیموس،نقش بسیار مهمی در سیستم ایمنی بدن داشته و برداشتن آن باعث کاهش تولید آنتی بادی و حمله سیستم ایمنی به اعصاب بدن میشود.
• مطالعات نشان داده که تیمکتومی می‌تواند علائم بیماری میاستنی گراویس(MG ) را کاهش دهد و میزان نیاز به مصرف داروها را کم کند.
• این روش در افراد کمتر از 60 سال و کسانی که به دارو جواب نداده اند کاربرد دارد و مخصوصا در افراد جوان، موثرتر است.

پلاسمافرز

• روشی که آنتی‌بادی‌های مضر را از خون حذف می‌کند؛ در واقع روشی است که در آن پلاسما (بخش مایع خون) از بدن خارج می‌شود و با محلول جایگزین (مثل آلبومین یا پلاسما) جایگزین می‌گردد.
• موثرترین روش برای درمان حملات حاد میاستنی گراویس
• در طول 1 تا 2 هفته، 3 تا 5 جلسه پلاسمافرز انجام میشود.
• شروع اثر: چند روز اما مدت اثر کوتاه بوده در چند هفته تا 2 ماه

ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIg)

• IVIg  محلولی از پادتن های IgG انسانی بوده که از پلاسمای افراد سالم جمع‌آوری شده است و باعث کاهش تولید آنتی بادی های مخرب و بروز التهاب میشود.
• درمان کوتاه مدت و سریع بوده؛ برای درمان حمله ناگهانی میاستنی گراویس
• IVIg ویال 5 یا 10 درصد داشته و تزریق آن وریدی و بعضی برندها رقیق سازی در سرم نرمال سالین یا دکستروز میباشد.

مقایسه روش پلاسمافرز و تزریق ویال IVIg:

راه‌کارهای بهبود بیماری میاستنی گراویس

رژیم غذایی میاستنی گراویس

افراد مبتلا به بیماری میاستنی گراویس، بدین علت که دچار ضعف عضلانی و مشکلات بلع می‌شوند، ممکن است در تغذیه و برنامه غذایی خود با چالش‌هایی روبرو شوند. رژیم غذایی مناسب برای این بیماران، نقش مهمی در حفظ سلامت و بهبود کیفیت زندگی آن‌ها دارد. یک رژیم غذایی متعادل و مغذی که شامل تمام گروه‌های غذایی باشد، به تامین انرژی موردنیاز بدن و حفظ عملکرد عضلات کمک می‌کند. همچنین، مصرف غذاهای نرم و سبک، می‌تواند به کاهش مشکلات بلع و بهبود تغذیه‌رسانی کمک کند. علاوه‌بر‌این، برخی مواد مغذی مانند ویتامین‌های گروه B، آهن و پتاسیم، به دلیل نقش آن‌ها در عملکرد عضلات و سیستم عصبی، اهمیت ویژه‌ای برای بیماران مبتلا به میاستنی گراویس دارند. البته، برنامه غذایی و تغذیه هر بیمار باید با توجه به شرایط خاص او و توصیه‌های پزشک متخصص تغذیه تنظیم شود.

اما آنچه که مسلم است، مصرف غذاهایی با طبع سرد میتواند بیماری های خودایمنی مانند ام اس و آرتریت و… و به خصوص میاستنی گراویس(MG) را شدت دهد؛ چون موجب ضعف عضلانی میشوند.

در اینجا تعدادی از غذاهای سرد (مطابق نظر متخصصان طب سنتی) ذکر گردیده و توصیه میشود که مصرف این مواد غذایی به حداقل برسد. این مواد غذایی عبارتند از:

• میوه ها مانند: هندوانه - خیار - آلو - انار - گریپ فروت - سیب ترش - توت فرنگی - هلو یا شلیل - زردآلو - گیلاس یا آلبالو - شاه توت - لیمو ترش - بالنگ و میوه‌های ترش و…
• سبزیجات(به جز نعنا) و صیفی جات مانند: کاهو و کلم و کدو - خیار و گوجه فرنگی و… 
• انواع لبنیات و حبوبات و غلات و…
• گوشت: مرغ و ماهی و گاو و…
• عرقیات: کاسنی - شاطره - بیدمشک - خارشتر و…
• دیگر: ترشی ها و قارچ و قهوه و آبلیمو و آبغوره و سرکه و فست فودها و…

نتیجه گیری

میاستنی گراویس (MG) یک بیماری شایع، خودایمنی و عصبی عضلانی است که به دلیل بروز مشکل در سیگنال‌های ارسال‌شده بین اعصاب و ماهیچه‌ها ایجاد می‌شود. در نتیجه عملکرد ماهیچه‌های بدن مختل شده و باعث ایجاد ضعف عضلانی خصوصا ماهیچه‌های ارادی بدن می‌شود. افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند اغلب علائم متفاوتی را تجربه می‌کنند. در مراحل مختلف بیماری برخی از شایع‌ترین علائم مانند افتادگی پلک چشم، دوبینی و تاری دید، اختلال در گفتار، بلع غذا، حرکت دست و پا در بیمار قابل تشخیص می‌باشد. پس از تشخیص بیماری، راه‌کارهای درمانی با توجه به مرحله بیماری، با تجویز دارو توسط متخصص صورت می‌گیردو همچنین اقدامات لازم جهت کنترل علائم مانند رژیم غذایی مناسب و تغییر سبک زندگی توصیه می‌شود.

پرسش و پاسخ

1. چه ویتامین‌هایی برای میاستنی گراویس مفید هستند؟

مطالعات نشان داده شده است که از میان مکمل‌ها و ویتامین‌ها، مکمل ویتامین D، مکمل‌های ویتامین C و ویتامین‌ B باعث تقویت پاسخ ایمنی سالم و کاهش خستگی در افراد مبتلا به میاستنی گراویس می‌شود.

2. چند نوع میاستنی گراویس وجود دارد؟

دو شکل بالینی میاستنی گراویس وجود دارد: چشمی و ژنرالیزه. در میاستنی گراویس چشمی، ضعف عضلانی اغلب ابتدا در ماهیچه‌های پلک‌ها و سایر عضلات کنترل کننده حرکت چشم (عضله خارج چشمی) ظاهر می‌شود. میاستنی ژنرالیزه شامل مواردی می‌شود که عضلات دیگر هم درگیر بیماری و دچار ضعف عضلانی می‌شوند.

3. بیماری میاستنی چگونه پیشرفت می‌کند؟

میاستنی گراویس یک بیماری طولانی‌مدت است که معمولاً دارای مراحلی است که بهبود می‌یابد و فازهایی که وخیم‌تر می‌شود. معمولاً بیشتر قسمت‌های بدن را درگیر می‌کند و طی هفته‌ها، ماه‌ها یا سال‌ها از چشم‌ها و صورت به نواحی دیگر گسترش می‌یابد. اما برای برخی از افراد مبتلا به میاستنی گراویس فقط چشم‌ها تحت تاثیر قرار می‌گیرند.

4. چه داروهایی برای کاهش علائم میاستنی گراویس موثر هستند؟

داروهای آنتی کولین استراز، داروهایی برای درمان میاستنی گراویس شامل مستینون یا پیریدوستیگمین است که روند تجزیه استیل کولین را در محل اتصال عصبی عضلانی کاهش می‌دهد و انتقال عصبی عضلانی را بهبود می‌بخشد و قدرت عضلانی را افزایش می‌دهد.

منبع

What is myasthenia gravis disease